Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Από την μηδίαμα των Ελλήνων στην δυστυχία της Δύσεως.





Τι είναι φόρμα και πως γεννά το ελληνικό τοπίο;
Ένα φυσικό τοπίο αγριεύει δίχως άνθρωπο, όπως και όταν ο άνθρωπος καταπίνεται από το τοπίο, αγριεύει. Ο Ελληνικός χώρος οριοθετείται από το ήμερο. Τι σημαίνει αυτό; Την ανάπτυξη μίας άγνωστης  κινήσεως ,ως τότε.
Της υποχωρήσεως.
 Αισθητικά φάνηκε στο πρώτο μειδίαμα. Όπως η γη στο πρώτο φως της αυγής ή στο θαύμα μέσα της, του πρώτου χτύπου της καρδιάς.
 Πρόκειται περί γέννησης.
Η πρωτότοκη φόρμα εμφανίζεται ως ανθός, ζωής, δώρο.Η τέχνη ακολουθεί το μυστήριο της ζωής ,αυτής του γεννήματος, και σπάζοντας κάποιο φράγμα μιλά.
Έτσι η Ελλάδα εκφράζει συνεχώς αυτό το μυστήριο,δεν απομακρύνεται αλλά γύρω από αυτό ως κέντρο, γεννά.κάτι θαυμαστό, και θα εγγραφεί μέσα μας ως εικόνα κάποιας αρχής που διέπεται από ζωή ατόφια. Αυτή η συνεχής ροή, θα φτιάξει τόπο γιορτής ανθρώπου , ως είδος ξέχωρο του θανάτου.
Η διάκριση της ζωής από τον θάνατο, και ο κοινός αιώνιος τόπος θα ημερεύει τον άνθρωπο, που βρίσκει το είδος του την φύση του.

                                           

Αυτή η πυκνή ζωή που αποκαλύπτεται εκφράζεται ολόκληρη στην εικόνα του Ηνίοχου. Μέσα στην ειρήνη του τόπου που κατακτήθηκε αναδύεται ως  φόρμα πλέον, η εικόνα του ανθρώπου.

                                              

Αυτή η κατάκτηση αυτού του τόπου που δεν βλέπεται με τα μάτια, θα αποτελέσει την απορία και τον φθόνο έπειτα της Δύσεως.
Ο Ρωμαίος αντιγράφει αυτό που βλέπει, όμως ως κατακτητής, δεν παινεύεται αρκετά, δεν χορταίνει από το ασώματο των Ελλήνων. Ζητά δύναμη και διακόσμηση για να στολιστεί η εξουσία. Έτσι αδιάκριτα πληθαίνει την σάρκα με το αίμα που νομίζει ότι της λείπει.
Ο Λαοκόων αποτελεί το θεμέλιο λίθο της Δύσεως που αγνοεί όμως την προφητεία, παίρνει το σώμα του μόνο. Υιοθετεί το ξόανο,μέσα στα τείχη της, δίχως να διακρίνει τον θάνατο.

               

Η Πομπηία στολισμένη πλέον οργιάζει, σε ένα πρωτόφαντο σμίξιμο θανάτου κ ομορφιάς.
Η καύση μιας τέτοιας ζωής την οδήγησε στον πηλό. Η Γκουέρνικα  του Αρχαίου κόσμου.

Συνεχίζεται.

Ένα Πείραμα σε Βάθος.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου