Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Νέος πόλεμος εναντίον της Συρίας: Η Τουρκία έκλεισε τον Ευφράτη


Σύμφωνα με την εφημερίδα του Λιβάνου, Αλ Αχμπάρ, οι Τούρκοι έχουν μπλοκάρει τη ροή του Ευφράτη στη Συρία. Απειλείται όχι μόνο ο πληθυσμός της Συρίας αλλά και του Ιράκ. Η στάθμη του νερού στη λίμνη Άσαντ έπεσε κατά έξι μέτρα. Εκατομμύρια Σύριοι έμειναν χωρίς πόσιμο νερό.
Η Τουρκία έχει παραβιάσει τις διεθνείς υποχρεώσεις και απέκλεισε πλήρως τη ροή του νερού του Ευφράτη. Η Άγκυρα είχε αρχίσει μια σταδιακή μείωση της παροχής νερού πριν από δυόμισι μήνες και πριν από δύο εβδομάδες την σταμάτησε εντελώς.Ανώνυμη πηγή είπε στην ‘Αλ Αχμπαρ’ ότι η στάθμη του νερού στην κεντρική δεξαμενή νερού της Συρία- τη λίμνη Άσαντ- μειώθηκε η στάθμη του νερού κατά 6 μέτρα. Αυτό σημαίνει απώλεια εκατομμυρίων κυβικών μέτρων πόσιμου νερού. 
 
Αν η στάθμη του νερού στη λίμνη πέσει άλλο ένα μέτρο θα τεθεί το φράγμα εκτός δράσης.
 
Μέλη του Ινστιτούτου του Ευφράτη εξακολουθούν να εργάζονται υπό την επίβλεψη των μαχητών του «Ισλαμικού κράτους του Ιράκ και της Λεβάντε» καθώς και μαχητών της αλ Κάιντα, οι οποίοι έχουν καταλάβει το φράγμα. Οι ηγέτες των ισλαμιστών δεν προτίθεται να προβούν σε αλλαγές στη λειτουργία του φράγματος.
 
Οι συνέπειες των τουρκικών εγκλημάτων γίνονται ήδη αισθητές στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπίου.
 
Στην αλ Χαφς, μέσω της οποίας το νερό από τη λίμνη Άσαντ διοχετεύεται στα κανάλια, η στάθμη του νερού έχει πέσει σε χαμηλά επίπεδα. Τα υπάρχοντα αποθέματα νερού στην Αλ Χαλφ θα εξαντληθούν σε 1-2 μέρες. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα επτά εκατομμύρια Σύριοι να παραμείνουν χωρίς πόσιμο νερό. Η παύση της διοχέτευσης της απαραίτητης ποσότητας νερού έχει, συν τοις άλλοις, την απότομη πτώση του όγκου της ηλεκτρικής ενέργειας στο Χαλέπι και στην επαρχία του Χαλεπίου.
 
Ιστορικά, ο έλεγχος του Ευφράτη ήταν το επίκεντρο της σύγκρουσης μεταξύ της Τουρκίας, αφενός και της Συρίας –Ιράκ από την άλλη.
 
Η Τουρκία επιμένει ότι ο Ευφράτης είναι ένα «διασυνοριακό ποτάμι» και όχι «διεθνής ποταμός», και ως εκ τούτου δεν καλύπτεται από τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.Η Τουρκία είναι επίσης μία από τις τρεις χώρες (μαζί με την Κίνα και το Μπουρούντι) που δεν έχουν υπογράψει τη διεθνή σύμβαση για τη χρήση των διεθνών υδατορευμάτων, που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1997.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Προσευχή ισλαμιστών μπροστά στην Αγία Σοφία - Φωτογραφίες και βίντεο


Image

Επιμέλεια Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ 

Δεκάδες χιλιάδες   ακραίοι ισλαμιστές -κάποιοι μιλούν για πάνω από 100.000 - συγκεντρώθηκαν στις 4 το πρωί του Σαββάτου έξω από την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη με τα ...χαλάκια τους, για  πρωινή προσευχή (ναμάζι) που διοργάνωσε η ισλαμική οργάνωση «Σύνδεσμος Νεολαίας Ανατολής»-με την συμπαράσταση και ορισμένων φορέων προσκείμενων στο κυβερνών κόμμα ΑΚΡ- στο πλαίσιο  εκστρατείας του Συνδέσμου για την επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως τζαμί.

Σύνθημα της προκλητικής εκδήλωσης ήταν «Συναντιόμαστε στην Αγία Σοφία, στην πρωινή προσευχή». Επικεφαλής της προσευχής ήταν ένας από τους ιμάμηδες στη Μέκκα, ο Αμπτουλάχ Μπασφάρ.

Κόσμος είχε αρχίσει να καταφθάνει με λεωφορεία και από περιοχές πέραν της Πόλης από το βράδυ της Παρασκευής έξω από την Αγία Σοφία περιμένοντας το ξημέρωμα  για την πρωινή προσευχή που ξεκίνησε με ανάγνωση του Κορανίου από το «Σύνδεσμο Νεολαίας Ανατολής».
Η αστυνομία δημιούργησε οδοφράγματα  και μπλόκα γύρω από τον κήπο της Αγιάς Σοφιάς, λαμβάνοντας μέτρα ασφαλείας και  προκειμένου να εμποδίσουν ενδεχομένως επεισοδιακή είσοδο του πλήθους .Στη συνέχεια το πλήθος διαλύθηκε φωνάζοντας το σύνθημα «να σπάσουν οι αλυσίδες, να ανοίξει η Αγία Σοφία».

Αφορμές για την επαναφορά του θέματος της Αγιάς Σοφιάς είναι η πρόταση νόμου που κατέθεσε στην Εθνοσυνέλευση ο ανεξάρτητος βουλευτής κ.Χαμί Γιλντιρίμ, πρώην βουλευτής του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, για μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί και -προφανώς- η 561η επέτειος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.Πυρ όμως έθεσε και η διαρροή από το ΑΚΡ ότι ο κ. Ερντογάν επρόκειτο την 29η Μαΐου να πάει να προσευχηθεί στην Αγια Σοφιά μαζί με άλλους ηγέτες ισλαμικών χωρών - παίζοντας πολιτικό//εκλογικό  παιγνίδι με τα θρησκευτικά συναισθήματα αλλά και όντας ο ίδιος δέσμιος των εμμονών του...






Διεθνείς αντιδράσεις
Η πρόθεση αυτή του κ. Ερντογάν δεν έγινε πράξη διότι υπήρξα πολλές φανερές αλλά και υπόγειες πιέσεις από την Δύση (ΕΕ,ΗΠΑ,Ουνέσκο, Ελλάδα, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Καθολική Εκκλησία κ.α ).Παράλληλα, όπως έχει ήδη αναδείξει το ΟνΑλερτ  και θα δούμε παρακάτω , υπήρξε και μεγάλη αντίδραση από το εσωτερικό της Τουρκίας- κυρίως διανοούμενους και προοδευτικούς νέους.
Εδώ  να σημειώσουμε ότι ο «Σύνδεσμος Νεολαίας Ανατολής» πρόσκειται στο ρεύμα εκείνο του πολιτικού Ισλάμ που ακολουθεί την παράδοση του ιστορικού ηγέτη του χώρου Νετζμετίν Ερμπακάν. Ο κομματικός χώρος του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ διασπάστηκε το 2000, με την Ιστορική Τάση να εκπροσωπείται σήμερα από το ''Κόμμα Ευτυχίας''και τη λεγόμενη -το 2000- Ανανεωτική Τάση, από το ''Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης'' (ΑΚΡ) του κ. Ερντογάν. Ο βουλευτής κ. Χαμί Γιλντιρίμ που κατέθεσε την πρόταση, φέρεται να είναι προσκείμενος στο τάγμα του αυτοεξόριστου ιμάμη Φετχουλάχ Γκιουλέν. Να σημειωθεί πως και ο Σύνδεσμος αλλά και ο βουλευτής κατηγορούν την κυβέρνηση Ερντογάν για ατολμία σχετικά με τη μετατροπή της Αγιάς Σοφίας σε τζαμί.

Την θέλουν <<σύμβολο της Άλωσης>>

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Νεολαίας Ανατολής, κ. Σαλίχ Τουράν, σε σειρά δηλώσεων του υποστηρίζει ότι «η Αγία Σοφία είναι το σύμβολο της Άλωσης, είναι η κορώνα της υπόστασης του Ισλάμ στη Δύση». Προβάλει, επιπλέον, το αίτημα για μετατροπή σε τζαμί, σημειώνοντας ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από τζαμί σε Μουσείο το 1934, «ήταν παράνομη».Την περίοδο 1930-1935 η Αγία Σοφία είχε παραμείνει κλειστή λόγω έργων, ενώ μετατράπηκε σε Μουσείο με την υπ’ αριθμ. 7/1589 και ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 1934 απόφαση του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου- κάποιοι 'όμως αμφισβητούν την εγκυρότητά της.
.Πρέπει να σημειωθεί ότι επισήμως η κυβέρνηση δεν αναφέρεται στο θέμα εκτός από μερικές  έμμεσες που <<κλείνουν το μάτι>> ή ημιεπίσημες διαρροές... Για παράδειγμα, στις 15 Νοεμβρίου 2013 ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης,κ. Μπουλέντ Αρίντς, είχε πει ότι «βλέπουμε τη λυπημένη Αγία Σοφία και ευχόμαστε σύντομα να έλθουν οι μέρες που θα χαμογελάσει».Αλλά και ό ίδιος ο κ. Ερντογαν έχει κάνει νύξεις...

Η  κίνηση των 1.000 Τούρκων διανουμένων


Το τουρκικό  «Ίδρυμα Ιστορίας» ετοίμασε ένα κείμενο με τίτλο: «Για ποιο λόγο η Αγία Σοφία πρέπει να παραμείνει Μουσείο» και συγκεντρώνει υπογραφές. Μάλιστα, στις 28 Μαΐου οργάνωσε σχετική ημερίδα  και συνέντευξη όπου ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου, κ. Σεβκέτ Παμούκ, τόνισε: «Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσείο το 1934 ήταν μια στάση υπέρ της αδελφοσύνης. Ο Ερντογάν το 2006 είχε πρωταγωνιστήσει στην υπόθεση της "Συμμαχίας Πολιτισμών". Ας πράξει το ίδιο κι ας ας γίνει παράδειγμα στον κόσμο».
Ο καθηγητής κ.Ουγούρ Τάνγιελι επισήμανε: «Θεωρούμε ότι η ιστορία της Κωνσταντινούπολης ξεκινά από το 1453, λες και δεν ήταν η πόλη αυτή Βυζαντινή επί χίλια χρόνια. Στην Κωνσταντινούπολη δεν υπάρχει καν Βυζαντινό μουσείο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Αγία Σοφία ήταν εκκλησία».

Ο καθηγητής και συγγραφέας κ. Μουράτ Μπελγκέ έκανε λόγο για «ένα είδος ρεβανσισμού» και τονίζοντας ότι «εξακολουθεί να ισχύει μια αρρωστημένη αντίληψη που θρέφεται με απόψεις όπως, κάποτε ήμασταν κυρίαρχοι αλλά στη συνέχεια πώς μας κατάντησαν και μας πήραν την Αγία Σοφία», είπε: «Η προσέγγιση αυτή είναι προέκταση της στάσης που θέλει εκδίκηση. Ταυτόχρονα, αυτό καθορίζει και τη στάση του Ισλάμ. Η πρόταση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι πρόταση που υπογραμμίζει ότι το Ισλάμ δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνυπάρξει με άλλες θρησκείες».
Βραδιά ρεμπέτικου για την ελληνοτουρκική φιλία!

Την ώρα που ετοιμάζονταν ή γίνονταν οι προκλητικές κινήσεις στην Αγια Σοφιά η μουσική ένωνε τους δυο γειτονικούς λαούς. Όπως γράφει η εφημερίδα  Cumhuriyet και με τον τίτλο «Μελωδίες ειρήνης και φιλίας» γράφει ότι ο Μητροπολιτικός Δήμος του Εσκίσεχιρ και το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη διοργάνωσαν βραδιά ρεμπέτικου για την ελληνοτουρκική φιλία.
 Η ορχήστρα «Πανωραία» ενθουσίασε τους φιλόμουσους που έλαβαν μέρος στη βραδιά με τις υπέροχες μελωδίες της. Στη συναυλία ελληνοτουρκικής φιλίας έλαβαν μέρος ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος, κ. Νικόλαος Μαθιουδάκης, ο Δήμαρχος του Μητροπολιτικού Δήμου του Εσκίσεχιρ από το CHP(αξιωματική αντιπολίτευση) , κ. Γιλμάζ Μπουγιουκερσέν, ο Δήμαρχος της περιοχής Τεπεμπασί κ. Αχμέτ Ατάτς και άλλοι πολλοί προσκεκλημένοι.

 <<Εταίροι πολλών αξιών».


Ο κ. Μπουγιουκερσέν, κατά την ομιλία του είπε : «Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι δύο ωραίοι γείτονες στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Οι δύο λαοί, στην πραγματικότητα είναι εταίροι πολλών αξιών».
Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος, κ. Μαθιουδάκης κατά την ομιλία του είπε ότι ο πιο εύκολος τρόπος να σμίξουν οι δύο λαοί είναι η μουσική.  
Μετά τη συναυλία, η ορχήστρα χειροκροτήθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό



http://www.onalert.gr/stories/proseyxi-islamiston-mprosta-stin-agia-sofia

Η ιδεολογική υπεραξία του νέου στην πολιτική και την οικονομία*

Σωτήρης Αμάραντος 



Η σύγχρονη εποχή καταξίωσε την έννοια του νέου, αυτοπροσδιοριζόμενη ως νεωτερικότητα και ετεροπροσδιοριζόμενη ως προς τις προηγούμενες ιστορικές εποχές που χρεώνονται τον χαρακτήρα του «παλαιού». Η εποχή που προκύπτει μέσα από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό ανάγει τον εαυτό της σε καθολικό πρότυπο σύμφωνα με το οποίο αποτιμώνται ως υποδεέστερα όλα τα άλλα πολιτισμικά παραδείγματα. Ο καταλυτικός προσδιορισμός αυτός υποχρέωσε τη διάδοχη της νεωτερικής κοινωνίας εποχή να ονοματίσει τον εαυτό της, θέτοντας τον προϋπάρχοντα ετεροπροσδιορισμό σε αθροιστική σχέση. Έτσι η μετανεωτερικότητα χρησιμοποιεί την ιδεολογία του νέου και την αθροίζει με την πρόθεση «μετά». Συνολικά η διαδικασία αυτή ωθεί στη μεταμόρφωση του «νέου» σε αξία καθεαυτή και του παλιού σε απαξία. Η ποιότητα του κρινόμενου προσώπου ή πράγματος, αντί να προσδιορίζει την αξιολόγησή του, αποτιμάται σε σχέση με το κατά πόσο αποτελεσματικά του αποδίδεται ο χαρακτηρισμός του «νέου». Πράγματι από την αυγή της σύγχρονης εποχής, η κοινωνία συνταράσσεται από ένα σύνολο ρήξεων που αργά ή γρήγορα δίνουν τον συμβολισμό τους σε όλους τους τομείς της ζωής. Οι τεχνικές καινοτομίες, οι οικονομικές σχέσεις, οι πολιτικές ισορροπίες, οι καλλιτεχνικές ανησυχίες, οι κοσμοθεωρητικές αποφάνσεις και οι καθημερινές στάσεις ζωής, βρίσκονται  σε μια συνεχή αλληλεπίδραση. Οι αντιδράσεις του Ρομαντισμού δεν μπόρεσε παρά να επισφραγίσουν το ατελέσφορο της άρνησης των ρυθμών ανατροπής. 
Η άνοδος και η ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, αποτέλεσε τον σημαιοφόρο αυτών των αλλαγών. Στη συνέχεια η ταξική αυτή κυριαρχία, θα έπρεπε να διατηρηθεί με την αποτελεσματική απώθηση των ισχυρών τάσεων ολοκλήρωσης της επαναστατικής ρήξης, των μη ικανοποιημένων κοινωνικών δυνάμεων, στην προοπτική της λεγόμενης αταξικής κοινωνίας, θέτοντας ως μέσο την εκχώρηση μερικών προνομίων (δικαιώματα) προς τους κοινωνικά αδύναμους, ώστε να πάψουν να αποτελούν, σε μια εποχή επαναστατικής όξυνσης, κίνδυνο αποσταθεροποίησης της θεσμισμένης εξουσίας. Η αποκρυστάλλωση της νέας νομιμότητας έπρεπε να διατηρεί τα πάγια χαρακτηριστικά της νέας εποχής, δηλαδή την οιονεί πρόοδο, ενώ ταυτόχρονα οι ανατρεπτικές δυνάμεις της κοινωνίας, έπρεπε να τεθούν υπό έλεγχο. Έπρεπε λοιπόν να μεθοδευτεί μια βολική προς τις ολιγαρχικές βλέψεις της αστικής τάξης χρήση του «νέου». 
Οι δυο κεντρικοί χώροι όπου άσκησαν όλη τους την πίεση οι αστικές βλέψεις, είναι η οικονομία και η πολιτική. Πράγματι, θα μπορούσαμε να καταγράψουμε στον χώρο της οικονομίας τον  ιλιγγιώδη ρυθμό της  παραγωγής και της κατανάλωσης, ο οποίος στηρίχθηκε στην αποθέωση του νέου. Είτε πρόκειται για πραγματικά νέα δεδομένα της παραγωγής, είτε για εξωτερικές και επιφανειακές ιδιότητες που επενδύθηκαν σε ήδη δεδομένες ιδιότητες πραγμάτων, το νεωτερικό στοιχείο γίνεται φετίχ, ενώ παράλληλα η σύγχρονη κοινωνική θέση και ταυτότητα, δείχνει πως μπορεί να επιβεβαιώνεται μέσα από την κατανάλωση ή και την πιθανότητα κατανάλωσης αυτών των προϊόντων. 
Στον δεύτερο κεντρικό χώρο η πολιτική επικοινωνία στηριζόμενη στην ιδιαίτερη αξιολόγηση του νέου, προωθεί συστηματικά την αντίστοιχη ιδεολογία, μέσα από την οποία είναι σε θέση να χρεώνει, σε εξωτερικές και επέκεινα της ουσίας ιδιότητες, την αξιακή βαρύτητα των πολιτικών προϊόντων και να νομιμοποιεί ή να απονομιμοποιεί αντίστοιχα, συγκεκριμένες πολιτικές κρίσεις και προτάγματα. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να κατοχυρωθεί η επιβίωση στοιχείων με αποδεδειγμένα αρνητική παρουσία στην ιστορία, να καταβαραθρωθούν χρήσιμα υλικά του παρελθόντος και να νοηματοδοτηθούν ως θετικά στοιχεία πολιτικής παρουσίας που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Πρόκειται άρα για την συγκρότηση ενός μηχανισμού ερμηνευτικής αλλοίωσης της πραγματικότητας, με στόχο την χειραγώγηση της κοινωνίας στο επίπεδο των ίδιων της των μέσων αξιολόγησης της πραγματικότητας, η οποία εδράζεται σε μια πραγματική ιστορική εξέλιξη. Στην προοπτική αυτή βλέπουμε, λόγου χάρη, να ορίζεται ο βιολογικός παράγοντας της ηλικίας ως ένα από τα κυρίαρχα κριτήρια πολιτικής επιλογής. Από την άλλη το συναφές διπολικό σύμπλεγμα πρόοδος-συντήρηση, αντλώντας την ιδεολογική του ισχύ από την προϋπάρχουσα κατίσχυση του νέου έναντι του παλαιού, αρκεί, για να αποκαθηλώσει ή να νομιμοποιήσει πολιτικά πρόσωπα και ασκούμενες πολιτικές ανεξαρτήτως περιεχομένου και αποτελέσματος. 
Με άλλα λόγια, οι κυρίαρχες δυνάμεις της ολιγαρχίας, επιχειρούν να κατατάξουν τελεσίδικα και άρα να κρίνουν την κοινωνική πορεία ένας πολιτικού θεσμού, μιας ιδέας και ενός πρόσωπου, προσάπτοντάς τους σχέση ή μη σχέση με την παράμετρο του νέου ως αξία καθεαυτή. Ως εκ τούτου, η ποιότητα και το περιεχόμενο του αντικειμένου που κρίνεται, εξαφανίζεται από τη στοχαστική μας δυνατότητα και η τελευταία υποκύπτει στον άνωθεν έλεγχο των παραγώγων των πολιτικών προϊόντων, στηριζόμενη αναφανδόν στη φενάκη της μη αναγκαίας σύνδεσης του «νέου» με το θετικό.
[*] Οι αναφορές θα μπορούσαν να είναι πολλές. Θα αρκεστώ όμως στην γενική παραπομπή στο συνολικό  έργο τριών σημαντικών στοχαστών της σύγχρονης εποχής, όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Παναγιώτης Κονδύλης και ο Γιώργος Κοντογιώργης. Φυσικά η ερμηνευτική ευθύνη καθώς και το συνθετικό αποτέλεσμα βαραίνει εμένα προσωπικά. 


πηγή: Aντίφωνο



Σχόλιο:  Το παλαιό και το νέο είναι η κυριαρχία του χρόνου εις βάρος του αιώνος. Ο Αιών, στον αρχαίο κόσμο, γεννούσε τον χρόνο, ήταν ένα είδος χρόνου. Όμως μετά την ενανθρώπιση του Κυρίου, την οικονομία τής σωτηρίας, ο Αιών μετεμορφώθη σε τόπο. Όχι σε χώρο, αλλά σε τόπο. Ο χώρος είναι συνώνυμο του χρόνου. Ο νέος αιών που μετεμορφώθη από αιώνιος χρόνος σε αιώνιος τόπος είναι η Βασιλεία τών Ουρανών, εικόνα της οποίας είναι η Εκκλησία. Η αίρεση του Φιλιόκβε με την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού, η διά του Υιού, έθεσε την κυριαρχία του χρόνου στον αιώνα. Στον αιώνα του αρχαίου κόσμου. Στον αιώνα που γεννούσε τον χρόνο και στον οποίο ο χρόνος επέστρεφε. Διότι το Φιλιόκβε ταύτισε την προαιώνιο Αγία Τριάδα με την οικονομική αποκαλυφθείσα Τριάδα. Και την σημασία της Εκκλησίας, σαν πύλης προς την Βασιλεία των Ουρανών μείωσε σε πορεία της Εκκλησίας προς τα έσχατα. Πορεία εν χρόνω. Από όπου επινοήθηκε και η Ιστορική Εκκλησία. Αυτή η πορεία της Εκκλησίας και της σεσωσμένης ανθρωπότητος προς τα έσχατα ονομάστηκε ΤΟ ΝΕΟ. Σε αντιπαράθεση με ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ, δηλ. τον αρχαίο προ-χριστιανικό κόσμο. Η τυφλή αντίθεση της Ορθοδοξίας προς την Λατινική κακοδοξία, αντιπαρέθεσε το παλαιό στο κακόδοξο νέο και χρωμάτισε την Εκκλησία σαν την αιώνια αλήθεια μέσα στον χρόνο - επανέφερε τόν αρχαίο αιώνα, πέφτοντας μέ τήν σειρά της στήν ίδια αίρεση μέ τούς λατίνους, λατρεύοντας τό κτιστό, τήν πηγή τού χρόνου, αντί τού ακτίστου -  η οποία χαρακτηριζόταν πλέον από σταθερότητα και αμετάβλητους κανόνες σβήνοντας την υπόσταση της Εκκλησίας του Κυρίου σαν πύλης προς την Βασιλεία των Ουρανών.
Σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας τυφλής αντιπαράθεσης του παλαιού και του νέου τα οποία όμως ανήκουν στα μυστήρια του χρόνου. Έτσι ο οικουμενισμός αγκάλιασε το νέο και ο κληρικαλισμός ταύτισε την Ορθοδοξία με το παλαιό. Μέσα στην παγίδα αυτή είναι πιασμένα και τα αντιδραστικά κινήματα του παλαιού και της αποτειχίσεως τα οποία παροξύνουν την διαφορά του παλαιού από το νέο, βυθίζοντας τήν εκκλησία όλο καί πιό βαθειά στήν φυλακή τού χρόνου.
Ο σκοτισμός τής αντιλήψεώς μας έφτασε στό σημείο νά θεωρεί τόν Αϊ-Βασίλη τής Πρωτοχρονιάς, πού συμβολίζει τόν παλαιό χρόνο πού παραδίδει στόν νέο, σάν μείωση τής εικόνος τού Μεγάλου Βασιλείου. Ξεχνώντας ότι ο Μέγας Βασίλειος αντιπροσωπεύει τήν εμφάνιση ώς εν εσόπτρω και εν αινίγματι τής νέας ζωής πού μάς υπεσχέθη ο Κύριος, δηλ τής Βασιλείας τών Ουρανών. Είναι ο νέος εν Χριστώ άνθρωπος, ο Άγιος.
Ευεργετινός τόμος Α, σελ. 164,165
Πέτρος: 
Τούτο ζητώ νά μάθω. Πώς κατά τά τελευταία αυτά έτη φανερώνονται τόσα πολλά περί ψυχών, τά οποία προηγουμένως διέφευγον τήν προσοχήν; Μήπως συμβαίνει αυτό διά νά ίδωμεν τόν μέλλοντα Κόσμον παρουσιαζόμενον εις ημάς μέ φανεράς αποκαλύψεις;
Γρηγόριος:
Έτσι είναι όπως ακριβώς είπες. Διότι όσον πλησιάζει τό τέλος τού παρόντος Κόσμου, τόσον καί η παρουσία τού μέλλοντος φανερώνεται σιγά-σιγά μέ ολοφάνερα σημεία.
Αμέθυστος

http://amethystosbooks.blogspot.gr/

Παπά Γιάννης ο ασκητής

Όταν το 1917 στην Ρωσία έγινε η επανάσταση των Μπολσεβίκων, συνέλαβαν στην Οδησσό 17 ιερείς για να τους εκτελέσουν. Ένας απ’ αυτούς κρύφθηκε στα δάση και σώθηκε’ μετά βρήκε τα δύο του παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τα οποία είχαν κρύψει οι γείτονές του και γλύτωσαν από τους κομμουνιστές. Την πρεσβυτέρα του όμως την συνέλαβαν και την εκτέλεσαν.

Ο ιερέας αυτός ονομαζόταν παπά-Γιάννης και ήταν Έλληνας. Πήρε λοιπόν τα δύο του παιδιά και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπον, πεζοπορώντας το περισσότερο διάστημα ήρθε μέσω Ρουμανίας και Βουλγαρίας στην Ελλάδα, την πατρίδα του. Έκανε εφημέριος στην Μακεδονία και στην Θράκη. Έπειτα ήρθε στο χωριό Σκουτερά Αγρινίου, διότι ήταν κενή η θέση του εφημερίου.
Ο παπά-Γιάννης ήταν ρακένδυτος. Φορούσε ένα τριμμένο ράσο με ένα ξυλάκι από ρείκι για κουμπί και στο λαιμό του είχε κρεμασμένο με μαύρο κορδόνι ένα ξύλινο Σταυρό. Έμοιαζε με τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Από τη νηστεία και τις ταλαιπωρίες είχε όψη εξαϋλωμένη, ήταν «πετσί και κόκαλο».
Το χωριό Σκουτερά τον καλοδέχτηκε και τον βοήθησε στις ανάγκες του. Έμενε σ’ ένα δωμάτιο μαζί με τα δύο του παιδιά, το κορίτσι δέκα ετών και το παιδί οκτώ ετών. Άρχισε λοιπόν ο παπά-Γιάννης να λειτουργεί τακτικά, να κηρύττει τον λόγο του Θεού, να εξομολογεί και να κοινωνεί τους ανθρώπους. Έτρεχε να βοηθά πνευματικά όπου τον καλούσαν, να διαβάζει ευχές σε αρρώστους και σε άρρωστα κτήνη που αμέσως θεραπεύονταν.
Μία νέα από την Σκουτερά είχε παντρευτεί στην Σταμνά. Όταν επισκέφθηκε το χωριό της άκουσε να μιλούν με θαυμασμό για τον παπά-Γιάννη.
Της είπαν: «Μας έστειλαν έναν παπά, λες και είναι ο ίδιος ο Χριστός, τόσο καλός είναι».
Η νέα είπε ότι στην Σταμνά υπάρχει μία γυναίκα δαιμονισμένη επί δεκαοκτώ χρόνια. Οι συγγενείς της την γύρισαν σε γιατρούς και σε πολλά Μοναστήρια τρέξανε σ’ όλη την Ελλάδα αλλά αυτή δεν θεραπεύτηκε. Ζήτησε και είδε η ίδια τον παπά-Γιάννη και τον παρακάλεσε να θεραπεύση την πάσχουσα. Αυτός ζήτησε να δη πρώτα την δαιμονισμένη. Έκανε προσευχή και αποφάσισε να την αναλάβει.
Την Κυριακή στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο παπά-Γιάννης ανακοίνωσε τα εξής στο εκκλησίασμα: «Χριστιανοί, θα κάνουμε έναν αγώνα για να θεραπευτή η γυναίκα που την βασανίζει ο σατανάς επί 18 χρόνια. Θα νηστέψουμε 40 μέρες, θα κάνουμε κάθε μέρα Λειτουργία. Θα εξομολογηθούμε, θα κοινωνήσουμε, θα φέρνουμε την γυναίκα κάθε βράδυ στην Εκκλησία και θα κάνουμε Παράκληση.
Στην Λειτουργία δεν θα την φέρνουμε εδώ, διότι ο σατανάς θα δημιουργήσει φασαρία. Θα ειδοποιήσουμε και τα γύρω χωριά όποιος θέλει να έρθει».
Την Κυριακή το βράδυ έφεραν την γυναίκα στην Εκκλησία του αγίου Νικολάου. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Στην Εκκλησία δεν ήθελε να μπει με κανένα τρόπο. Το δαιμόνιο μούγκριζε, έβριζε τους πάντες, απειλούσε ότι θα κάψει την Εκκλησία, και έβγαζε αφρούς από το στόμα της. Την έπιασαν μερικοί δυνατοί άντρες και την έφεραν κάτω από τον πολυέλαιο.
Ο παπά-Γιάννης κρατώντας τον Σταυρό διάβαζε από το Ευχολόγιο τους εξορκισμούς και την σταύρωνε. Κρατούσε τον Σταυρό πάνω στο κεφάλι της και εκείνη φώναζε: «Πάρε αυτό το σφυρί από το κεφάλι μου, με πληγώνεις’ δεν υποφέρω αυτό το σφυρί». Το πλήθος των χριστιανών έκαναν μετάνοιες και έλεγαν το «Κύριε ελέησον».
Ό παπά-Γιάννης έλεγε στον κόσμο: «Χριστιανοί, κάνετε υπομονή, θα τον εξοντώσουμε τον σατανά».
 
Είχε πει και στον Δάσκαλο ο παπάς να φέρνει όλα τα παιδιά του Σχολείου, που έλεγαν κι αυτά το «Κύριε ελέησον» και έκαναν μετάνοιες. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Ο διάβολος με το στόμα της δαιμονισμένης έλεγε στα παιδιά του Σχολείου: «Πηγαίνετε έξω παιδάκια, σας κοροϊδεύει αυτός ο παλιό παπάς που βρωμάνε τα χνώτα του από τη νηστεία. Μία ωραία νύφη περνά, πηγαίνετε έξω, περιμένει η μαμά σας με μία φέτα καθάριο ψωμί με ζάχαρη πάνω στο ψωμί». Δηλαδή έλεγε ότι ζήλευαν και επιθυμούσαν να έχουν τα παιδιά τότε, με σκοπό να τα βγάλει έξω.
Έρχονταν και από τα γύρω χωριά κόσμος. Μία μέρα μπήκε μέσα κάποιος και του λέγει ο διάβολος με το στόμα της δαιμονισμένης: «Ω, καλώς τον φίλο μου τον τάδε, εσύ είσαι που την τάδε μέρα έκανες αυτό και αυτό, ήρθες και εσύ να προσευχηθείς για να με βασανίσεις;».
Όντως ήταν αλήθεια αυτά και ο άνθρωπος αυτός έφυγε καταντροπιασμένος, δεν άναψε ούτε κερί. Το παράδοξο είναι ότι η δαιμονισμένη έβλεπε προς το Ιερό, δεν γύρισε να δη πίσω της, που ήταν πολύς κόσμος, αλλά τον είδε με άλλο τρόπο και του αποκάλυψε τις ανεξομολόγητες αμαρτίες του.
Κάποιο βράδυ, ενώ είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και ο παπά-Γιάννης διάβαζε την δαιμονισμένη, είπε κάποιος στον διπλανό του: «Κάνε καλά τον σταυρό σου. Σταυρός είναι αυτός που κάνεις, λες και παίζεις μαντολίνο». Ακούστηκε τότε η φωνή της δαιμονισμένης να λέει: «Αφησε τον άνθρωπο, καλά κάνει τον σταυρό του».
Η δαιμονισμένη φώναζε κάποτε: «Στείλτε να φέρετε τον φίλο μου τον τάδε παπά». Ήταν ένας παπάς σε κάποιο χωριό που η ζωή του δεν ήταν καλή. Αυτός ο παπάς δεν τόλμησε να έρθει στην Εκκλησία.
Ο αγώνας του παπά-Γιάννη συνεχίσθηκε για να βγάλει το δαιμόνιο από την γυναίκα. Σ’ αυτό το διάστημα πληροφορήθηκε από το ίδιο το δαιμόνιο που ήταν μέσα στην γυναίκα, ότι είναι ο Εωσφόρος, ο αρχηγός των δαιμόνων. Μπήκε μέσα της κατά την ώρα που τηγάνιζε ψάρια, επειδή ο αδελφός της αγανακτισμένος από κάποια αφορμή της είπε να μπει ο διάβολος μέσα της. Από εκείνη την στιγμή δαιμονίστηκε η γυναίκα.
Ο αγώνας τώρα για τον παπά-Γιάννη ήταν σκληρός. Ο διάβολος τον έβριζε, τον απειλούσε λέγοντας ότι θα γκρεμίσει την Εκκλησία, θα κάψει το χωριό, «θα βγω απ’ αυτή την σκύλα», έλεγε, «και θα μπω στην κόρη και στον γιό σου». Ο παπά-Γιάννης του απαντούσε: «Δεν έχεις δικαίωμα να μπεις πουθενά, μόνο στην άβυσσο έχεις δικαίωμα να πάς».
Μετά από ένα μήνα, ένα βράδυ αφού τελείωσε η Παράκληση και έφυγε ο κόσμος μαζί και η δαιμονισμένη, ο παπά-Γιάννης έκλεισε την πόρτα της Εκκλησίας, γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και άρχισε να προσεύχεται με δάκρυα για να ελευθερωθεί η βασανισμένη ψυχή από το δαιμόνιο.
Από τις οκτώ το βράδυ μέχρι τις τρεις το πρωί προσευχόταν συνεχώς. Ανησύχησαν οι χωριανοί για τον παπά-Γιάννη που δεν επέστρεψε σπίτι του, κοντά στα παιδιά του που τον περίμεναν. Πήγαν μαζί με τα παιδιά του και τον βρήκαν γονατιστό να προσεύχεται. Η κόρη του που ήξερε από άλλες φορές, είπε: «Αφήστε τον να προσευχηθεί». Όταν συνήλθε ο παπά-Γιάννης από την προσευχή που είχε απορροφηθεί, πήγε στο σπίτι του να κοιμηθεί. Στον ύπνο του άκουσε φωνή που του είπε: «Παπά-Γιάννη, η γυναίκα μετά τις τριάντα εννιά μέρες, αφού περάσει η 12η ώρα, τα μεσάνυχτα, θα ελευθερωθεί από τον σατανά».
Την τελευταία ημέρα είπε ο σατανάς στον παπά-Γιάννη: «Παπά-Γιάννη με εξόντωσες». Και πράγματι την 40η ημέρα βγήκε από την γυναίκα η οποία ελευθερώθηκε από το μαρτύριο και έζησε έκτοτε υγιής πολλά χρόνια.
Ο παπά-Γιάννης στο δωμάτιο που κοιμόταν με τα παιδιά του, δεν είχε σχεδόν τίποτε εκτός από δύο «τσόλια» (σκεπάσματα, κουβέρτες), τα οποία είχαν δώσει οι γυναίκες του χωριού. Στο ένα κοιμόνταν τα παιδιά του και στο άλλο αυτός. Έστρωνε το μισό κάτω στο πάτωμα και με το άλλο μισό σκεπαζόταν.
Είχε μεγάλη πίστη στον παντοδύναμο Κύριο. Αισθανόταν ότι η προσευχή του εισακούεται από τον Θεό και γι’ αυτό γίνονται θαύματα. Έλεγε: «Όταν ζητήσω από τον Θεό να ισοπεδώση το βουνό δια της προσευχής, της νηστείας και της ελεημοσύνης, θα ισοπεδωθεί. Ο άνθρωπος, όταν τηρήσει αυτά τα τρία είναι από τώρα στον παράδεισο».
Είχε πολύ μεγάλη φτώχεια ο παπά-Γιάννης γιατί όσα του έδιναν τα μοίραζε ελεημοσύνη.
Κάποιος το πρώτο Πάσχα που έκανε στο χωριό, του χάρισε μία γίδα με το μικρό της κατσικάκι. Το κατσικάκι να το σφάξει για να γιορτάσει το Πάσχα, και την γίδα να την έχει να πίνουν λίγο γάλα, όταν δεν έχει νηστεία. Ο παπά-Γιάννης δεν κράτησε την γίδα και το κατσίκι. Τα πούλησε και με τα χρήματα αγόρασε ρούχα για τα ορφανά του χωριού, να χαρούν κι αυτά την ημέρα της Αναστάσεως.
Ήταν επίσης μεγάλος νηστευτής. Την Σαρακοστή νήστευε εξήντα μέρες από λάδι, γι’ αυτό στο χωριό την Σαρακοστή την έλεγαν Εξηντάρα.
Ο παπά-Γιάννης ένα βράδυ είδε στον ύπνο του ένα σπίτι σε μία άγνωστη τοποθεσία και τον νοικοκύρη του σπιτιού να τρώγει ένα ψόφιο σκυλί.
Ρώτησε που βρίσκεται αυτό το σπίτι με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και τον κατατόπισαν. Πήγε ο παπά-Γιάννης με συνοδεία, βρήκε το σπίτι, χτύπησε την πόρτα και του άνοιξε η γυναίκα.
Μαζί της ήταν και το παιδί της. Ο άνδρας της έλειπε στα κτήματα. Πάντως όταν τον ειδοποίησαν ήρθε τρέχοντας, πλύθηκε, του έβαλε εδαφιαία μετάνοια και του φίλησε το χέρι. Είχε ακούσει για την αγιότητα του παπά-Γιάννη και την θεραπεία της δαιμονισμένης, αλλά δεν τολμούσε να τον συναντήση, διότι η συνείδησή του ήταν βεβαρημένη.
Στην εκκλησία δεν πήγαινε, κρεοφαγούσε στις νηστείες, βλασφημούσε και με την γυναίκα του ζούσε παράνομα γιατί ήταν αστεφάνωτοι. Είχε όμως καλή διάθεση. Ζήτησε και εξομολογήθηκε αμέσως. Μετά στεφανώθηκε από τον παπά-Γιάννη και έζησε ως καλός χριστιανός.
Ο παπά-Γιάννης, ο χαριτωμένος λειτουργός του Υψίστου με την ασκητική του ζωή, την ακτημοσύνη του και την αδιάλειπτη προσευχή, είχε γίνει γνωστός σ’ όλη την γύρω περιοχή. Έρχονταν οι άνθρωποι να τον συμβουλευτούν και να τους διαβάσει ευχή να γίνουν καλά. Τον θεωρούσαν μεγάλο Προφήτη και θαυματουργό. Έρχονταν επίσης άγνωστοι άνθρωποι από διάφορα μέρη και αυτός έλεγε: «Εσύ είσαι ο τάδε και ήρθες εδώ γι’ αυτό και γι’ αυτό το λόγο».
Διηγείται κάποιος από την Σκουτερά που στο πατρικό του σπίτι έμενε ο παπά-Γιάννης, ότι είχε πει κάποτε: «Μια ημέρα θα αποκαλυφθεί το λείψανο ενός Αγίου στο μοναστήρι της Παναγίας της Λυκουρισιώτισσας και υστέρα το Μοναστήρι θα πάρει μεγάλη φήμη».
Αλλά το χωριό του που τον λάτρευε δεν τον χάρηκε πολύ, γιατί τον πήραν για εφημέριο στο χωριό Καινούργιο. Μετά τον ζήτησαν και τον πήραν στην Πελοπόννησο. Έκτοτε αγνοούνται τα ίχνη του και τώρα σίγουρα θα έχει κοιμηθεί.
Αιωνία του η μνήμη. Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2008, Ι. Ησυχαστήριον Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος, Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής)
https://agioskosmasoaitolos.wordpress.com/2012/04/11/%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%AC-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82/

Καππαδοκία: Το «σκήνωμα της καλόγριας» που προκαλεί δέος στους Τούρκους


(του Νίκου Χειλαδάκη, enromiosini.gr)
 
Ένα σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας που εκτίθεται στο μουσείο της πόλης της Νίγδης στην Καππαδοκία, έχει προκαλέσει το τεράστιο ενδιαφέρον των Τούρκων που προσέρχονται κατά κύματα για να δουν και να θαυμάσουν με δέος, όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό, το λείψανο αυτό από την περίοδο που, στην περιοχή αυτή, στην αγιοτόκο Καππαδοκία, άκμαζε ο μοναχισμός, αφήνοντας μέχρι σήμερα την μεγάλη και ιστορική του παρακαταθήκη και στους σημερινούς κατοίκους της σύγχρονης Τουρκίας.
 
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά δημοσιεύματα, (και είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα αυτό, δηλαδή το σκήνωμα της ελληνορθόδοξης καλόγριας, έχει προβληθεί από πολλές τουρκικές εφημερίδες, όπως της Milliyet), στην περιοχή της Νίγδης, όπου υπήρχε μια ανθούσα ελληνορθόδοξη κοινότητα μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών, ανακαλύφθηκε πριν από λίγο καιρό το σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας καθώς και τα οστά άλλων τεσσάρων παιδιών.
 
Η ανακάλυψη αυτή έγινε στην κοιλάδα της Ιλχάρα, στην περιοχή του Aksaray, μια περιοχή όπου υπήρχαν πολλά μοναστήρια μέσα σε σπηλιές και ολόκληρες πόλεις σκαμμένες κάτω από το έδαφος από την εποχή που κυριαρχούσε η ορθοδοξία και χιλιάδες μοναχοί μόναζαν στις σπηλιές της κοιλάδας.
 
Στην περιοχή αυτή εδώ και καιρό έγιναν κάποιες αρχαιολογικές ανασκαφές και σε μια από αυτές τις ανασκαφές, όπως ανέφερε ο Τούρκος αρχαιολόγος, Mustafa Eryaman, ανακαλύφθηκε το σκήνωμα αυτό το όποιο ανάγεται, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Τούρκου αρχαιολόγου, στην εποχή του Βυζάντιου.
 
Οι εξετάσεις που έγιναν στη συνέχεια στο σκήνωμα και στα οστά που ανευρέθηκαν, απέδειξαν ότι πρόκειται για μια νέα γυναίκα περίπου 22 ετών, ύψους 1 μέτρου και 62 εκατοστών, που μόναζε στη περιοχή και οι ίδιοι οι Τούρκοι την ονόμασαν χαρακτηριστικά, «Sarışın Rahibe», δηλαδή, «Η Ξανθιά Καλόγρια».
 
Η αιτία του θανάτου της δεν εξακριβώθηκε αλλά οι Τούρκοι υποθέτουν ότι συνέβη κάποιο βίαιο γεγονός που ίσως συνδέεται με τις γενικότερες εξελίξεις τη εποχής που έζησε η καλόγρια. Σύμφωνα με τον Mustafa Eryaman, η περίοδος που θα πρέπει να έζησε η καλόγρια αυτή θα πρέπει να είναι περίπου πριν από 1.100 χρόνια. 
 
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι Τούρκοι θεώρησαν την ανακάλυψη αυτή σαν μεγάλο γεγονός και στη συνέχεια μετέφεραν το σκήνωμα και το
εναπόθεσαν σε εδική θήκη στο μουσείο της πόλης της Νίγδης.
 
Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως μόλις μαθεύτηκε πως στο μουσείο αυτό βρίσκεται το σκήνωμα μιας ελληνορθόδοξης καλόγριας, άρχισαν να καταφθάνουν πολλοί Τούρκοι για να δουν και να θαυμάσουν το σκήνωμα της «Ξανθιάς Καλόγριας» που προκάλεσε δέος με την εμφάνισή της.
 
Και αυτό γιατί παρά το ότι είχαν περάσει πολλοί αιώνες από τον θάνατό της διατηρούνταν σε πολύ καλή κατάσταση. Κάποιοι μάλιστα έκαναν νύξη για ιερό σκήνωμα που έμεινε άφθαρτο ένεκα της ιερότητάς του δια μέσω των αιώνων.
 
Ίσως πρόκειται για μια άγνωστη ελληνορθόδοξη αγία που αγίασε παρά την νεανική της ηλικία και έμεινε θαμμένη επί αιώνες για να έρθει σήμερα στην επιφάνεια σαν άλλο ένα σημάδι της αναδυόμενης ορθοδοξίας στην σύγχρονη Τουρκία, προκαλώντας το δέος των ίδιων των Τούρκων.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ὁ Δημήτριος Νατσιὸς συζητᾶ μὲ τὸ Θεοφάνη Μαλκίδη γιὰ τὴν γενοκτονία τῆς μνήμης πού ὑφιστάμεθα σήμερα



Ρωμαίικο Οδοιπορικό
http://amethystosbooks.blogspot.gr/

6.000 ανήλικα Ελληνόπουλα βγήκαν για δουλειά!


Στα αθώα θύματα της ελληνικής κρίσης έστρεψε χθες την προσοχή της η εφημερίδα «New Europe»(των Βρυξελλών), με άρθρο στον ιστότοπό της που ήταν αφιερωμένο στα 686 ελληνόπουλα (!) που βρίσκονται αντιμέτωπα με την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Βάσει των πρόσφατων στοιχείων της Εθνικής Επιτροπής της UNICEF, οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην Ελλάδα έχουν επιδεινωθεί δραματικά, τα τελευταία χρόνια, ενώ 2.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει την πρόσβαση στην ασφάλιση και την πρόνοια και το 28% του εργατικού δυναμικού της χώρας βιώνει τον εφιάλτη της ανεργίας.

Ως αποτέλεσμα μάλιστα, το 11,4% των μαθητών σταματά το σχολείο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το 2012,ο αριθμός των ανήλικων που αναγκάστηκαν να βγουν πρόωρα στην εργασία αγγίζει τους 6.000.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μίας 17χρονης, η οποία μίλησε στην εφημερίδα «New Europe» για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η οικογένειά της. «Απλούστατα, δεν μπορώ να σπουδάσω σε κάποιος μέρος μακριά από το σπίτι μου. Οι γονείς μου δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν νοίκι για κατοικία σε άλλη πόλη», λέει, συμπληρώνοντας ότι βλέπει συμμαθητές της να μην έχουν να φάνε.

Εφημερίδα Δημοκρατία



Πηγή: http://www.logiosermis.net/2014/05/6000.html#ixzz33HlOUfUM

Συρία: Ισλαμιστές σκότωσαν παιδιά σε κουρδικά χωριά - Δημόσια εκτέλεση παιδιού (vid)


Η εθνοκάθαρση των μειονοτήτων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση στη Συρία.Κούρδοι,χριστιανοί,αλλά και μετριοπαθείς μουσουλμάνοι σφαγιάζονται ανελέητα.Δυνάμεις της ISIS επιτέθηκαν σήμερα και σφαγίασαν πολίτες και παιδιά σε πολλά κούρδικα χωριά κοντά στο Serêkaniyê .Σκότωσαν 15 πολίτες εκ των οποίων γυναίκες και 7 παιδιά.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που έρχονται από την περιοχή και  που τις μεταδίδει δημοσιογράφος του ANF  ομάδες μαχητών της ISIS επιτέθηκαν  στα χωριά  Tileliye , Temade , Ovencake αλλά και σε γειτονικούς οικισμούς και σκότωναν όποιον έβρισκαν κοντά τους.
screen-shot-2014-05-29-at-1_48_44-pm

Μια από τις εικόνες δείχνει τα πτώματα 4 παιδιών και μιας γυναίκας.
Από ένα παιδί είχαν αφαιρέσει τα όργανα πιθανόν για να τα εμπορευθούν. Ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται συνέχεια γιατί ανακαλύπτονται συνεχώς και νέα πτώματα.( internethaber)
Ένα μαύρο σύννεφο καπνού συνεχίζει να σκεπάζει τα μαρτυρικά χωριά ενώ νέες εικόνες δείχνουν ότι οι όσοι διασώθηκαν άφησαν τα σπίτια τους και εκκένωσαν την περιοχή.Ένας κάτοικος έχει πέσει στα γόνατα και με τις παλάμες του κρύβει το πρόσωπό του.Είναι απαρηγόρητος.Σκηνές απελπισίας, άλλοι μεταφέρουν τα πτώματα σε καρότσες αγροτικών.
screen-shot-2014-05-29-at-1_47_57-pm
Η κουρδική πολιτοφυλακή κατόρθωσε να τους απωθήσει και να αποτρέψει την εισβολή τους στα χωριά TilXenzir και  ElRewiye.Δέκα μέλη της ‘ISIS σκοτώθηκαν. HISIS πραγματοποίησε επίθεση και με παγιδευμένο αυτοκίνητο στο χωριό Temad  στα περίχωρα της Serêkaniyê .Αναφέρονται πολυάριθμοι νεκροί και τραυματίες. Πηγές του GPJ αναφέρουν ότι μετά τη σφαγή οι δυνάμεις του έκαναν επιτυχημένες επιχειρήσεις στα χωριά ‘ElRawiya και ElDehmaa .Η ISIS επανηλλειμμένα έχει καταγγελθεί ότι διατηρεί στενές επαφές με τον τουρκικό παράγοντα. (Rojavareport)

Eπίσης τo αρμενικό Khabar  ARMANI (27.05.14) δημοσιεύει  βίντεο με την  δημόσια εκτέλεση ενός αγοριού   στην πόλη της Deirez-Zor από την αυτοααποκαλούμενη Daash ή ISIS( Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολής).Η κατηγορία που του αποδόθηκε ήταν κλοπή.Το έχουν δέσει πισθάγκωνα έχει καλυμμένα τα μάτια και είναι καθηλωμένο στα γόνατα σε ένα χαλί.Τα λάβαρα της οργάνωσης έχουν αναρτηθεί.Το πυροβολούν στο κεφάλι.Πιθανότατα πρόκειται για χριστιανόπουλο για να γίνεται η δημοσιοποίηση του πρωτίστως από αρμενικό χριστιανικό πρακτορείο.
H εκτέλεση από το σαριακό δικαστήριο του χριστιανόπουλου
H εκτέλεση από το σαριακό δικαστήριο του χριστιανόπουλου
Τέλος το (syriantruth) 29 05 14 δημοοσιεύει την φωτογραφία ενός αιχμάλωτου νεαρού στρατιώτη λίγο πριν από τον σφαγιασμό του.
Δείτε το βίντεο που ανέβασε πρώτο ειδησεογραφικό khabararman:





Πορφύρης Δ Σταφυλά Π για το pentapostagma.gr
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

ΑΥΤΟΣ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕ ΓΝΩΣΗ, ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΓΡΑΦΗ



Φιλάρετος μοναχός Καρουλιώτης (1872-1962)
(Φωτογραφία: Jacques Lacarrière, 1954)
        Διηγήθηκε ο Αββάς Πιστός, λέγοντας: «Πήγαμε εφτά αναχωρητές στον Αββά Σισώη οπού κατοικούσε στο Κλύσμα και τον παρακαλέσαμε να μας πή κάτι ωφέλιμο. Και αποκρίθηκε: Συγχωρήστε με, άνθρωπος ακατάρτιστος είμαι. Αλλά πήγα στον Αββά Ώρ και στον Αββά Αθρέ. Βρισκόταν δε άρρωστος ο Αββάς Ώρ δεκαοχτώ χρόνια. Και τους έβαλα μετάνοια, ζητώντας να μου πούν κάτι ωφέλιμο. Και είπε ο Αββάς Ώρ: Τί να σου πω; Πήγαινε και ό,τι βλέπεις κάμε. Ο Θεός μ’ εκείνον είναι οπού επιδίδεται με ζήλο στο να βιάζη τον εαυτό του σε όλα. Και δεν ήταν από την ίδια περιφέρεια ο Αββάς Ώρ και ο Αββάς Αθρέ. Επικρατούσε δε μεγάλη ειρήνη μεταξύ τους, ωσότου βγήκαν από το σώμα. Γιατί ήταν μεγάλη η υπακοή τού Αββά Αθρέ και πολλή η ταπεινοφροσύνη τού Αββά Ώρ. Πέρασα λοιπόν λίγες μέρες μαζί τους, εξετάζοντας τον βίο τους. Και είδα ένα πολύ θαυμαστό γεγονός, οπού ωφειλόταν στον Αββά Αθρέ. Τους έφερε κάποιος ένα μικρό ψάρι και θέλησε ο Αββάς Αθρέ να το ετοιμάση για τον γέροντα. Και είχε το μαχαίρι, κόβοντας το ψάρι. Και τον φώναξε ο Αββάς Ώρ, λέγοντας: Αθρέ, Αθρέ. Και άφησε το μαχαίρι μέσα στο ψάρι και δεν συνέχισε το κόψιμο. Και θαύμασα τη μεγάλη υπακοή του, γιατί δεν είπε: Περίμενε ώσπου να κόψω το ψάρι. Είπα δε στον Αββά Αθρέ: Πού τη βρήκες αυτή την υπακοή; Και μου είπε: Δεν είναι δική μου, αλλά τού γέροντος είναι. Και με πήρε, λέγοντας: Έλα να δης την υπακοή του. Και έψησε το ψάρι και το κακόφτιαξε επίτηδες και το παρέθεσε στον γέροντα. Και εκείνος έφαγε χωρίς να πη τίποτε. Και του λέγει: Καλό είναι, γέροντα; Και αποκρίθηκε: Είναι πολύ καλό. Ύστερα, του έφερε λίγο, πολύ καλό. Και του είπε: Το κακομαγείρεψα αυτό, γέροντα. Και αποκρίθηκε, λέγοντας: Ναι, το κακομαγείρεψες λιγάκι. Και μου είπε ο Αββάς Αθρέ: Είδες ότι η υπακοή τού γέροντος είναι; Και έφυγα απ’ αυτούς. Και ό,τι είδα, προσπάθησα όσο μπορούσα να το τηρώ. Ένας δε από μάς τον παρακάλεσε, λέγοντας: Κάμε μας τη χάρη, πες μας και κάτι δικό σου. Και είπε: Αυτός όπου δεν λογαριάζει τον εαυτό του με γνώση, εκπληρώνει όλη τη Γραφή. Πάλι άλλος από μάς τού λέγει: Τί είναι ξενιτεία, πάτερ; Και είπε: Να σιωπάς και να λες ότι δεν έχεις κανένα δικαίωμα όπου και αν πάς. Αυτή είναι η ξενιτεία».

       ( Από το «Είπε γέρων», των εκδόσεων «Αστήρ» )

http://amethystosbooks.blogspot.gr/

Στον άνθρωπο που δεν βλέπει καθαρά τον εαυτό του: Για τα πάθη



Οι άλλοι σου λένε ότι έχεις ένα απαίσιο πάθος , αλλά εσύ δεν τους πιστεύεις. Γιατί δεν τους πιστεύεις; Δεν ξέρεις ότι τη δυσμορφία του προσώπου μας την προσέχουν οι άλλοι πάντα πριν από εμάς; Το μάτι τα βλέπει όλα εκτός από τον εαυτό του. Οι άλλοι βλέπουν το πρόσωπό μας και χωρίς καθρέπτη, ενώ εμείς μόνο με καθρέπτη. Για την ψυχή μας καθρέπτης είναι ο Χριστός. Κοίταξε τον Χριστό- παρατήρησε για πολύ καιρό Αυτόν στον καθρέπτη της ψυχής σου- σκέψου θα έκανε Εκείνος αυτό που κρυφά κάνεις εσύ; Οπωσδήποτε όχι. Ο καθρέπτης λοιπόν , θα σου έδινε αρνητική απάντηση και αυτό σημαίνει δυσμορφία της ψυχής.
Ο άνθρωπος που πίνει όταν είναι μεθυσμένος βεβαιώνει όλο τον κόσμο ότι είναι νηφάλιος και ξέρει τί λέει. Ο αυτάρεσκος ούτε καν έχει συνείδηση ότι είναι τέτοιος. Και προσβάλλεται όταν κάποιος του λέει «μην κομπάζεις». Ήταν κάποτε ένας τέτοιος φίλαυτος, τον οποίο όλοι απέφευγαν διότι κανείς δεν ήθελε να μιλήσει μαζί του σοβαρά, αφού διαρκώς κόμπαζε. Για να συνετιστεί , προσπαθώντας όμως να μην τον προσβάλει ένας από τους ποιητές  μας, ο Λ. Νενάντοβιτς, του λέει: «Εάν εγώ έλεγα αυτά που λες με το δίκιο του ο κόσμος θα με αποκαλούσε ψεύτη». Δεν ειπώθηκε μάταια ότι τα πάθη είναι τυφλά. Είναι στην πραγματικότητα τυφλές δυνάμεις που τραβούν τον άνθρωπο στην πτώση.
Δείτε και αναγνωρίστε τα πάθη σας, λένε οι ηθικιστές . Αλλά είναι αρκετό αυτό; Εάν ο άνθρωπος δεν φοβηθεί και δεν σιχαθεί τα πάθη του έτσι όπως φοβάται και σιχαίνεται  κάποιες σωματικές ασθένειες, πράγματι δεν μπορεί να θεραπευτεί. Ας σκεφθεί ο καθένας μας τα πάθη ως σωματική αρρώστια. Αυτό είναι αποφασιστικής σημασίας. Ας σκεφθούμε για παράδειγμα τη φιλοδοξία ως πνευμονία, την πορνεία ως καρκίνο, τη φιλαργυρία ως φυματίωση, την εξάρτηση ως χολέρα, τη μέθη ως τύφο, τη λαιμαργία ως ερυθρά, την προκατάληψη ως ηλίαση, την αυταρέσκεια ως μούδιασμα από τέτανο. Τότε ο άνθρωπος μπορεί να κραυγάσει όπως ο προφήτης Ησαΐας: «π ποδν ως κεφαλς οκ στιν ν ατ λοκληρα, οτε τραμα οτε μλωψ οτε πληγ φλεγμανουσα· οκ στιν μλαγμαπιθναι οτε λαιον οτε καταδσμους.» ( Ησ . 1,6 )  ή όπως ο μετανοημένος απόστολος: «Ταλαπωρος γ νθρωπος! τς με ρσεται κ τοσματος το θαντου τοτου;» ( Ρωμ. 7, 24 ) .
«Τς σθενεας μν λαβε κα τς νσους βστασεν.» ( Ματθ. 8, 17 ) . Κοίταξε και συ προς Αυτόν σαν σε καθρέπτη, για να μπορείς να δεις τις πληγές σου, άγγιξε Τον σαν ζωοδόχο μαγνήτη για να σε θεραπεύσει, προσκύνησέ Τον ως Θεό για να σου αποκαλύψει τα αιώνια μυστήρια.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
 
http://amethystosbooks.blogspot.gr/

Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του…


Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως: Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό
Άγωνίζου τον αγώνα τον καλό και ο Θεός θα σε ενισχύει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του. Προσέχετε και τα μικρά ακόμη παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπίζεστε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα, προσπέστε στο θεό που έχει τη δύναμη να σας ανορθώσει. Η μεγάλη λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.
Οι υπερβολικές λύπες και απελπισίες είναι βλαβερές και επικίνδυνες, και πολλές φορές παροξύνονται από το διάβολο για ν’ ανακόψουν την πορεία του αγωνιστή.
Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.
Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται. Τίποτε να μη σας απελπίζει.
http://eikonografies.gr/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD/