Ἡ ὃραση τοῦ ἑωθινοῦ φωτός τῆς ἀναστάσεως παρατάθηκε γιά τρεῖς ἡμέρες καί ἒπειτα μέ ἂφησε, ἀλλά ἢδη ἂρχισε νέα ζωή μέσα μου. Στήν ψυχή μου κυριαρχοῦσε ἓνα νέο αἲσθημα ἀγάπης πρός κάθε ἂνθρωπο καί ξεχυνόταν σέ προσευχή γιά ὃλους. Τότε αἰσθάνθηκα ξεκάθαρα ὃτι, ἂν ὁποιοσδήποτε θά μοῦ ἒκανε κακό, γιά παράδειγμα, ἂν μοῦ ἒβγαζε τά μάτια ἢ ἀκόμη καί κάτι παραπάνω, ἡ ψυχή μου δέ θά σαλευόταν οὒτε μέ τόν παραμικρό θυμό, ἀλλά μόνο θά προσευχόταν γιά τόν ἂνθρωπο ἐκεῖνο. δέ θά λυπόμουν νά παραδώσω γι' αὐτόν καί τήν ἲδια μου τή ζωή....
(Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σακχάρωφ) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἒσσεξ Ἀγγλίας, 2010, κεφάλαιο Ἡ πορεία τῆς ζωῆς μου, σελ.115).
(Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σακχάρωφ) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἒσσεξ Ἀγγλίας, 2010, κεφάλαιο Ἡ πορεία τῆς ζωῆς μου, σελ.115).
https://www.facebook.com/SophronySakharov?hc_location=timeline
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου