Το παιδί όταν ζωγραφίζει ζει στο ποτάμι μιας άλλης ζωής Είναι ποτάμι αλλά και κήπος όπου τα άνθη και οι καρποί έρχονται από πάνω , κατεβαίνουν , και σα πολύχρωμα ολογράμματα φανερώνονται στα μάτια των παιδιών και τα παιδιά τα κολλούν ατόφια όπως στα φυτολογία. . Αυτός είναι ο τόπος των παιδιών Έτσι η ζωγραφική είναι πέρασμα στον κήπο του ανθρώπου. Τα παιδιά δεν αναπαριστούν , αλλά φέρουν και μεταφέρουν τη ζωή αυτής της μετοχής αδιαφορώντας για το ίχνος στο χαρτί και όταν ρωτούν "σας αρέσει?" ρωτούν για την χαρά τους αν μετέχουμε και εμείς αυτής της χαράς.
Έτσι η ζωγραφιά φέρνει στο φως η φανερώνει αυτά που κάποιο φως κατέβασε. Οι αλλόκοτες μορφές γίνονται μυστήρια οικίες στην ψυχή μας . Γιατί θαυμάζουμε κάτι τόσο ξένο? Το οραματικό φλας του Γκρέκο αποτελούσε δροσιά ζωής στο σκοτεινό Τολέδο,.Η εμφάνιση της άλλης ζωής ως αστραπή διαλύει την ομίχλη από τα μάτια και η πραγματικότητα εμφανίζεται με μιας. Που ζουν όλες αυτές οι μορφές ?Πρόκειται περί αφαιρέσεως ώστε να εμφανισθεί το ζωντανό. Αυτό είναι το αιτούμενο. Η ζωή πίσω από την ομίχλη.Και κάθε είδος έχει σύνδεση με την ζωή όπως τα ρυάκια με την πηγή και αποτελούν φανερώματα της μίας αυτής ζωής.
Ένα Πείραμα σε Βάθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου